Vandaag is de verjaardag van mijn schoonvader.
Een geweldig man, ik móet je gewoon over hem vertellen. Ik heb hem 3 jaar gekend voor hij overleed, als je ‘kennen’ kunt uitdrukken in tijd.
Twaalf jaar geleden overleed hij plotseling, hij was pas 62.
Hij was de man met de snor.
Hij was de man met de wilde grijswitte haren. Hij was de man die hield van Terschelling en kalm door de duinen sjokte, met in zijn kielzog zijn onafscheidelijke en trouwe Hollandse Schapendoes.
Hij was de man die urenlang in bad kon lezen met een glaasje wijn en een fles naast het bad.
Hij was de man die als orthopedisch specialist een dierenkliniek had in Rotterdam waar mensen mee wégliepen.
Hij was de man die op zijn knieën bij een hond op de grond ging zitten, in plaats van de hond hoog op de behandel tafel.
Hij was die man waar baasjes niet hoefden te betalen voor een operatie, als dat niet ging.
Hij was de man die gezellig sigaretjes rookte met mij en zijn zoon, ook al had hij COPD.
Hij was de man die gepassioneerd over allerlei zaken kon oreren! Hij was de man die stil in een hoekje figuurtjes van klei kon maken. Hij was de man met de ondeugend lach en pretogen.
Hij was de man met compassie voor eenieder die het zwaar had.
Hij was de man die grote pannen chili con carne kookte.
Hij was de man die wel eens een jointje rookte.
Hij was de man die van zonnebloemen hield, en ze – verdomd mooi – naschilderde.
Hij was de man die met een overvolle Volvo station een weekje met zijn hond ging kamperen.
Hij was de man die vond dat dingen beter konden, én moesten.
Hij was de man die niet tegen oneerlijkheid kon. Hij was de man met het grote hart. Een gever. Hij was de man die trots genoot van zijn 3 zonen.
Dit zijn de dingen die voor mij het best omschrijven wie hij was, mijn schoonvader, en het zijn stuk voor stuk mooie dingen. Ik ben trots op hem. Een levensgenieter met een visie en een hond; Day, die hij liefkozend zijn schaduw noemde.
En dan kende ik hem alleen nog de laatste drie jaar van zijn leven. Natuurlijk was het niet genoeg!
Ik had hem graag veel en veel langer mee gemaakt.
Als opa voor onze kinderen, vanwege het plezier dat standaard om hem heen hing, zelfs alleen al vanwege zijn snor!!
Maar praktisch gezien, was het voldoende. Het was lang genoeg om te weten wat belangrijk voor hem was, wat hem blij maakte, om te weten waar mijn man -zijn middelste zoon- vandaan komt, wat hij van hem heeft of juist niet, wat mijn kínderen wellicht van hem hebben of juist niet, te weten wat hij zou zeggen.
Genoeg om te weten dat het goed is. Zélfs dat hij blij was met mij, als schoondochter en partner voor zijn zoon, en dat vervult me met vertrouwen, liefde en rust. En dát heeft hij mij gegeven.
Het was januari 2009 en mijn man en ik vlogen voor een jaar naar Zuid Afrika.
Hij bracht ons, natuurlijk samen met Day, naar Schiphol. En terwijl we naar de douane liepen zwaaiden we. We draaiden nogmaals om en zwaaiden. En nog eens…. nog één keertje zwaaien naar hem…..
Bijdrage van Kakau lama
