Er zijn van die dingen waardoor je onmiddellijk een goed humeur krijgt.
Trek een blik puppies of kittens open bijvoorbeeld.
Huisdieren zijn voor veel mensen een grote bron van dagelijks geluksmomentjes.
Ik heb tegenwoordig een zwak voor van die koddige teckeltjes. En al helemaal als ze rennen.
Sommige mensen worden gelukkig van sporten, vrolijke filmpjes kijken, genieten van de natuur, hobbies, gezelschap, er is vanalles te bedenken waar je van opknapt.
Het is altijd handig om er iets van ‘achter de hand te hebben’, voor als je eens je dag niet hebt.
Vanochtend stapte ik duidelijk met het verkeerde been uit bed.
Zelf heb ik daar overigens niet zo’n last van, maar voor de directe omgeving is de aanwezigheid van zo’n knorrige stuk chagrijn toch wat minder leuk.
Be that as it may, de directe omgeving heeft intussen geleerd het niet persoonlijk te nemen en alleen als het stuk chagrijn begint uit te halen naar anderen, in te grijpen. Ik mag dus lekker even in m’n eigen onweersbui blijven hangen. Meestal klaart het na een tijdje vanzelf weer op.
Deze ochtend deed ik er iets langer over, laten we zeggen dat het nog halfbewolkt was, toen we bij een grote tuinhandel belandden voor een paar plantjes.
Na een enigszins moeizame selectieprocedure (als je uit je hum bent, is het moeilijk kiezen blijkbaar) komen we eindelijk bij de rij voor de kassa.
En wàt een rij, trouwens, dat waren toch echt meer dan vier wachtenden per kassa en het ging ook niet eens erg snel.
Achter me piept een hond, die hoog en droog in de winkelkar van zijn baasje zit, vanwaar hij alles goed kan zien.
Ik draai me om en volg de smekende blik van het beestje dat duidelijk graag contact wil maken met….
Wàt! Zie ik dat goed?
De dame achter hem heeft een winkelkar met daarin 4 ongelóóflijk schattige, van die zijdeachte vreselijk lief ogende jonge teckeltjes. Puppies! Knus bij elkaar op een dekentje met knuffeldiertjes erbij.
Onmiddellijk plof ik uit elkaar van vertedering.
En, hoe bestaat het, daarachter nóg zo’n karretje, het is echt waar!
In totaal 8 van deze snoezige fluffies achter me. SMELT!
Ik sla nog net geen gilletje en word als door een magneet naar al dat schattigs toegetrokken.
Instant Geluk met een hoofdletter, zeg ik u. Al het andere om me heen verdwijnt.
Rustig… zéker niet zomaar gaan graaien, het zijn jonge diertjes, daar wil je liefdevol mee omgaan.
Voorzichtig vraag ik de meneer bij karretje twee of ik ze misschien mag aaien (als ze dat willen).
‘Ja dat mag hoor’, zeg hij, ‘je bent trouwens de eerste die dat eerst vraagt. De meeste mensen zitten er meteen aan’.
Terwijl ik de diertjes aan mijn vingers laat snuffelen en hondenkusjes krijg (I’m melting, I’m melting…), vertelt de dame van karretje nr. 1 dat ze even een rondje doen om de hondjes te socialiseren.
Ik krijg er bijna geen zinnig woord meer uit door zoveel cuteness en sta waarschijnlijk nog nèt niet te kwijlen. Mijn wederhelft babbelt gelukkig voor twee bij karretje 1 en ik krijg nog wel mee dat deze mensen dagelijks met heel veel van deze puppies te maken hebben.
‘Dan moet u zich toch wel elke dag superblij voelen?’vraag ik de meneer.
‘Nou, ‘s ochtends niet hoor,’ antwoordt hij. ‘Eerst moet er dan het een en ander schoongemaakt worden. Maar daarna is het wel weer leuk, ja’.
De diertjes zien er overigens supergezond en welverzorgd uit. Ik hoop maar dat dit betekent dat het een professionele fokker betreft.
Intussen zijn we bij de kassa aanbeland en helaas moet ik me losrukken van al die kleine wondertjes. Uiteraard had ik ze het liefst allemaal mee naar huis genomen.
We nemen afscheid en zitten even later, nog steeds volledig betoverd op een grote roze wolk, nou ja, in de auto, voor ons uit te staren.
Instant Geluk. Mijn dag kan niet meer stuk.
Bijdrage van Dahli lama
